5 sierpnia obchodzimy 120. rocznicę urodzin Stanisława Skibniewskiego.
Stanisław Skibniewski, ps. Cubryna (ur. 5 sierpnia 1901 we Lwowie, zm. 3 maja 1958 w Warszawie) – inżynier elektryk, absolwent Politechniki Gdańskiej, kapitan artylerii Wojska Polskiego, dowódca oddziału szturmowego w Powstaniu Warszawskim w Zgrupowaniu Krybar, który w pierwszych dniach powstania zdobył elektrownię na Powiślu i bronił jej przed Niemcami aż do czasu przejścia kanałami oddziałów AK do Śródmieścia.
Od 1937 roku był dyrektorem technicznym, a następnie zastępcą dyrektora naczelnego Elektrowni Warszawskiej na Powiślu.
W kampanii wrześniowej 1939 roku, w stopniu porucznika, był oficerem ogniowym 6. baterii 28 Pułku Artylerii Lekkiej. Następnie wrócił na swe stanowisko w Elektrowni Warszawskiej. Od 1942 roku aż do powstania warszawskiego był jej dyrektorem. Zatrudniał wielu ludzi wyłącznie dla zaopatrzenia ich w legitymacje elektrowni zabezpieczające przed łapankami i wywożeniem na roboty do Niemiec. W 1944 roku liczba pracowników przekroczyła dwukrotnie faktyczne potrzeby zakładu.
Od 1942 roku w porozumieniu z władzami Armii Krajowej współorganizował na terenie elektrowni oddział Wojskowej Służby Ochrony Powstania.
W chwili wybuchu powstania 1 sierpnia 1944 roku dowodził podległym okręgowi warszawskiemu Zgrupowaniem Elektrownia, działającym na terenie I Rejonu Obwodu Śródmieście. Kierowany przez niego atak na niemiecką załogę zakończył się sukcesem.
Po kapitulacji powstania trafił do jenieckiego obozu dla oficerów. Od maja 1945 roku przebywał w Brukseli. W styczniu 1946 roku powrócił do kraju. W 1948 roku przez ok. 2 miesiące był więziony.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Medalem za Warszawę.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach obok kwatery żołnierzy swego zgrupowania